Schommel

Ons flatje kijk uit op de Noordzee.
Nooit worden we het moe daarnaar te turen urenlang, maar steeds blijft in ons achterhoofd de belofte van de speeltuin aan de achterzijde van het appartementsbouw.
Overdag is die speeltuin het exclusieve domein van de kinderen.
Vannacht echter, hebben wij besloten, vannacht behoort hij ons toe.
Ongedurig wachten we twaalf uur af om dan bevrijd en naakt de trappen af te hollen, de handen verstrengeld.
Buiten is het volle maan.
Tegen die achtergrond steken jouw en mijn silhouet scherp af.
Je knielt voor me en wekt mijn geslacht met je lippen,
je tong en je handen tot leven.
Enkel jij hebt die macht van mij een man te maken.

Je komt overeind. Samen stappen we op ons doel af, de schommel, die aan eindeloze touwen tussen twee hoge pijlers hangt. Niet voor de kinderen is hij gemaakt,
maar voor dit middernachtelijke uur, voor naakte minnaars.
Met mijn blote billen neem ik op het zitje plaats.
Jij komt schrijlings op mijn schoot.
Je kreunt wanneer je mijn gezwollen roede in je handen neemt en je erover heen laat zakken.
Ik zet me af met mijn voeten en terwijl ik met mijn handen om de touwen de schommel in beweging breng, breng jij jezelf in beweging over mij, je handen in mijn nek.

Steeds sneller en hoger gaan we, steeds dieper en sneller klief jij jezelf op mijn schacht.
Ons hart klopt ons in de keel,
je kut jubelt zinderend rond mijn pik.

Hoger steeds maar hoger stijgen we tot ik op het moment van de climax de touwen loslaat en we een ogenblik dat een eeuwigheid lijkt naar de sterren schijnen te wieken en dan een eeuwigheid die slechts een ogenblik lijkt te vallen.
Vallen vallen , niet naar de zware aarde toe maar naar elkaars gewichtloze lichamen naar elkaars middelpunt toe, waar we ontwaken.