Ochtendspits

Een eerste keer wakker worden om 6 uur 's morgens om alvast te oefenen voor het definitieve afscheid van bed om 8 uur. Even wassen om dat deel van de mensheid dat een kwartier later tegen me aan zou staan te drummen in de metro, geen aanstoot te geven. Vervolgens mezelf in het ondergoed van vandaag en de kleren van gisteren hijsen, even kijken welk boek ik zou meenemen op de korte wandelafstand tussen mijn woonst en de krantenwinkel van Rita te overbruggen, want al leesverslaafde moet ik gewoonweg iets in mijn handen en iets voor mijn ogen hebben, wat bij gelegenheid trouwens het niet onaangenaam neveneffect had dat ik een aantrekkelijke jongedame of dito vrouw tegen het lijf liep. Met vijf klanten in het piepkleine hokje, deden Rita en ik alsof we nooit haar lakens met onze in en over elkaar schuivende lichamen hadden bezweet. Het enige wat vanmorgen tussen ons werd uitgewisseld was een stuk van 2 EURO. Dat was namelijk de aankoopprijs van één exemplaar van De Standaard en een ander van De Morgen. Kortom, bij gebrek aan de minste inspiratie aapte de dag van vandaag die van gisteren maar na en mijn leven geeuwde van verveling over de eigen voorspelbaarheid. Alhoewel ik vooraf wist wat er ging gebeuren, herhaalde ook de kaartjesautomaat zichzelf toen hij mij eigenaardig genoeg in het Spaans of in een daarop lijkende Romaanse taal ("Solo precio exacto") duidelijk maakte dat geen zin had twee stukken van 1 EURO in de gleuf te duwen, maar dat ik het exacte bedrag aan muntstukken moest invoeren wilde ik mijn Jumpticket voor 1 rit verkijgen. De gelegenheidsmuzikant die zijn verdriet om de dood van zijn aan AIDS overleden zoon van zich af trachtte te zingen, was er ook weer en terwijl ik werd afgevoerd door de roltrap, trachtten de woorden van "Alexandrie Alexandra" van Claude François me vergeefs op te beuren.

Vijf minuten en ongeveer even veel haltes later, werd ik met de grijze massa van mijn lotgenoten uitgespuwd in metrostation "Graaf Van Vlaanderen". Het was geen donderdag, dus geen markt. Links naar de Gentsesteenweg, rechts naar de hoek met de Vierwindenstraat. De sleur wenkte achter een groene poort een vijftigtal meter van me verwijderd, al zou ik de dag misschien kunnen kruiden door tussen het vertalen van saaie teksten door wat mails uit te wisselen met een Dame uit het Zuidfranse Perpignan die uit het niets was opgedoken en daar waarschijnlijk ook opnieuw in zou verdwijnen.

In mijn gedachten zocht ik reeds vijf uur op en speelde ik met de gedachte 's avonds met mezelf te spelen, toen de auto die net voor me stopte, het portier dat openging, het naakte en welgevormde vrouwenbeen dat naar buitenstak en de stoeptegels tartte met hoge hakken, de saaie spiegel die de realiteit me voorhield meedogenloos aan scherven sloegen. Mijn ogen keken hoe dat been zich verder zette tot de abrupte rand van haar mini jurkje, waarvan de halsuitsnijding net zoveel van haar borsten toonde als nodig was om de rest aan mijn verbeelding over te kunnen laten. Terwijl zij schijnbaar controleerde of de enkelbevestiging van haar schoenen niet los zat, zag ze me naar haar kijken. Maar de manier waarop ik keek en het feit dat ik er niet onappetijtelijk uitzag, maakte dat ze daar helemaal geen aanstoot aan nam. Misschien was ik wel de steen die het rimpelloze oppervlak van haar
bestaan in beweging bracht.

In elk geval werd het uitstappen onderbroken. Het andere been volgde niet, het ene been werd zelfs teruggetrokken, het portier aan haar zijde opnieuw dichtgetrokken om aan de passagierskant opengeduwd te worden en ik zelfs haar hoofdknikje niet nodig had om te begrijpen dat ik uitgenodigd werd om in te stijgen. Ik hoefde ook niet te vragen "Waar gaan naartoe" omdat we allebei wisten waar deze rit moest eindigen. Toen ik om onbegrijpelijke redenen toch probeerde conversatie te maken, liet ze haar blikken lang genoeg op mijn mond en op de rug van mijn handen branden om me duidelijk te maken dat ze me ook zonder woorden best interessant vond, zolang ik mijn hand maar op haar dij legde, die haar jurk van louter ongeduld reeds een flink eind naar omhoog had geschoven.

Toen ik mijn hand ook daadwerkelijk bovenaan haar been legde, mijn vingertippen rakelings langs de kartelwonde van haar sliploze poesje, huiverde ze zichtbaar. Terwijl zij met één hand verder stuurde, drukte ze mijn vingers in haar nat om ze dan naar hand mond te brengen en met genoegen van zichzelf te proeven. Ik wreef inmiddels hard tegen de bobbel in mijn pantalon. "Haal je lul boven. Ik ben gehaast", gromde ze terwijl haar dijen mijn hand in de schaar namen. Mijn pik schreeuwde bevrijd toen ik hem uit mijn gulp haalde. De elastiek van mijn slip duwde mijn ballen omhoog tegen mijn schacht, wat mij heerlijke sensaties verschafte.

Heel die tijd waren we blijven rijden. We waren aan het eind van de Vierwindenstraat gekomen en draaiden nu rechts de Ninoofsesteenweg op, weg van het centrum. Bij het eerste stoplicht boog ze snel zijwaarts en schoof ze haar mond over mijn lul, tegelijkertijd met haar vuist stevige halen makend over mijn schacht en tegen mijn ballen. Een punkkoppeltje dat het zebrapad overstak, keek met verbaasde ogen door de voorruit van de auto. Aan de blik die ze hem toewierp viel af te lezen dat ze hem in het eerste het beste steegje zou loodsen en hem daar een grandioze pijpbeurt zou geven.

Veel te snel sprong het licht terug op groen en maanden toeterende auto's ons aan om verder te rijden. Ik heb nooit zo vurig gebeden dat een licht op rood zou springen. Haar rijgedrag was er helemaal op afgesteld. Soms traag dan weer snel haperden of sprongen we van licht naar licht. We waren haast aan de rand van de stad belandt toen ze de auto tot stilstand bracht en echt werk van me begon te maken. Op hoeveel mannen had ze wel niet geoefend om pijpen tot een dergelijke graad van perfectionering te brengen. Ze bespeelde mijn lul met een virtuositeit die haar gelijke niet kende. Ze maakte me zo lekker dat ik niet meer in staat was om zelf genot te schenken, enkel nog kon genieten wat dat geile triootje tussen een vrouw, haar mond en mijn geslacht. Zo lekker maakte ze me dat ik mijn lust haast voor verliefdheid nam. Ze zoog de lust uit de verste uithoeken van mijn lichaam, vanuit al mijn zenuwbanen en bloedwegen naar de punt van mijn pik.God wat was ik tuk op mijn lul en op het plezier dat hij me gaf. « Ik kom » trachtte ik haar nog te waarschuwen toen ik mijn ballen mijn zaad reeds voelde opstuwen door de holle buis van mijn schacht. Fluks liet ze me uit haar mond ontsnappen. «

Kom dan », keek ze me recht in de ogen, gaf nog snel een paar flinke halen met haar hand en keek dan samen met mij gefascineerd naar het spektakel van mijn spuitgrage lul. Ik ejaculeerde alsof dat het laatste was wat ik op deze planeet nog zou doen. Ze raakte zichtbaar opgewonden van mijn geil dat haar tegen wangen, gezicht en bloos spatte en met één hand vingerde ze zich suf terwijl ze met de andere kordaat zaad omhoog bleef pompen tot ze mijn ballen helemaal had leeggebloed.

Slechts langzaam raakte de drug van het orgasme uitgewerkt, me achterlatend met een hunkering naar nog en naar meer. « O schatje », kreunde ik hijgerig toen ik een beetje was bijgekomen. « Ik wil je neuken. Nu. Hier ». « Meteen ging ik tegen haar aanleunen en legde ik een bezitterige klauw op haar linkerborst. « Het spijt me echt hoor », duwde ze mijn hand resoluut weg. « Ik heb er zelf ook wel best zin in gekregen. Maar je tijd is jammer genoeg om ». En reeds had ze het portier geopend. Niets begrijpend van haar cryptische woorden en nog versuft stapte ik uit.

Zij trok de autodeur aan mijn zijde dicht en zette de wagen in gang, maar niet nadat ze me nog had toegeroepen « Prettige verjaardag gewenst ». Ik stond paf en heel de tijd dat ik me oriënteerde en mijn weg zocht naar mijn werk, pijnigde ik mijn hersens met de vraag "Wie in godsnaam heeft mij op een blowjob getracteerd?" Tot dan had ik nooit geweten wat een prachtige vrienden ik bezat.