Kom

Eén blik volstond om me rats te doen vergeten wat ik op het Muntplein kwam zoeken. Wat ik van haar kon zien was gehuld in een zwarte mantel met houtje-touwtje sluiting, dichtgeknoopt tot hoog in haar hals. Haar koperkroezend haar had ze strak weggekamd achter haar linkeroor. Langs haar rechterwang waaierde het wijd uit in een laaiende baaierd van vuur. Felle oogschaduw, het arrogante rouge van dat éne zichtbare jukbeen en het scharlaken litteken van haar mond schreeuwden kleur tegen haar smalbleke gezicht. Mooi kon je haar met geen mogelijkheid noemen. Daar was haar gezicht trouwens te hoekig en te onregelmatig voor. Ze was echter veel meer dan mooi. Ze was fascinerend.

Ze stond bij de naaktsculptuur van een jong paartje, dat zich slechts half had weten te ontworstelen uit het blok blauwgrijze steen waaruit ze waren gehouwen. Of misschien trachtten ze zich er opnieuw in te veréénzelvigen? De jongen leunde over het lichaam van zijn geliefde heen en boog het hoofd naar haar gezicht. Het meisje lag half op haar zij, half op haar rug en bood hem de kelk van haar mond voor een zoen. Ontroerend waren ze in hun liefde.

Zij stond aan de ene kant van het beeld. Ik kwam naderbij en ging aan de andere kant staan, tegenover haar. Ik dacht niet dat ze mij had opgemerkt, zozeer leek ze op te gaan in de aanblik van die prille minnaars. Ze strekte haar hand uit en streelde die genietend langs de heup en billen van de jongen. Ogenblikkelijk en daadwerkelijk voelde ik haar vingertoppen van bovenin mijn billenspleet over elke individuele schakel van mijn ruggengraat strelen. Ik huiverde tot in mijn ziel. Toen ik op mijn beurt mijn hand over de gladde buik en de kleine borsten van het meisje liet gaan, zag ik haar zichtbaar rillen. Het was alsof we elkaar hadden aangeraakt in dat naakte koppeltje. Ze sloeg de ogen op en keek me aan. In haar ogen meende ik een tel lang onze lichamen net zo verstrengeld te zien als die van de stenen geliefden. Ze kwam van achter het beeld tevoorschijn. Haar mantel viel haar tot op de voeten. Onder de zoom schemerden een paar fraaie enkels door zwartzijden kousen. Samen met haar gezicht en haar handen waren het de enige vlekken naakt. Hooggehakte schoenen deden haar wreef welven als een zwanenhals. Las ik op haar lippen de vorm van het woord “Kom” vlak voor ze zich in beweging zette?

Ik volgde haar en sloot me bij haar aan.

We stapten naast elkaar op. Stilzwijgend. Alles was immers al gezegd. We verlieten het Muntplein langs de Bisschopsstraat en staken de Anspachlaan over, richting Kanaal. Rechtdoor ging het nog een klein eindje. Bij de eerste hoek aangekomen, sloegen we links de Zwarte Lieve Vrouwstraat in. Was ze soms op weg naar de Kafka? Neen, die liep ze zonder verpinken voorbij. Ze stopte wel aan het naamloze pleintje dat zich had gevormd rond een losstaande boogvormig paneel waarop een aantal zwart-wit foto’s waren aangebracht van bekende en minder bekende, oude en minder oude films.

Nu de duisternis was gevallen werd hij van binnenuit verlicht. Ze keek. Naar Catherine Deneuve die door een kijkgat aan het staren was. Naar twee andere onbekenden aan de andere kant van het paneel? Ze keek. Naar Humphrey Bogart en Ingrid Bergman die elkaar over een glas champagne verliefd in de ogen zagen. Naar Tom Ewell die onbeschaamde blikken wierp onder de hoog opwaaiende rokken van Marilyn Monroe. Naar Marlene Dietrich in Der Blaue Engel, op een krukje, met schuin op de blonde lokken geplaatste hoge hoed en jarretels, terwijl een hoerenwaardin keurend haar blote dij opnam. Kijken. Kijken vooral naar die ene film still uit L’Empire des Sens: zijn hoofd op haar schouder, zijn hand zich vastklampend aan haar borst, haar gezicht van een weergaloze zinnelijke wreedheid. Trachtte ze mij met die foto’s iets te vertellen over ons?


We sloegen de Melsenstraat in, die ons langs de nationale zetel van de Vlaamse Liberalen en Democraten voerde. Nu ja Vlaams, zo Vlaams waren die ook weer niet als je weet dat de regering Verhofstadt deze stad met het Lambermontakkoord nog een beetje meer heeft uitgeleverd aan Franstalige willekeur en wanbestuur. Terwijl ik mijmerde over de teloorgang van Brussel hadden we de Sint-Katelijneplaats bereikt. Aan de linkerkant werd de toegang tot het plein bewaakt door een zandstenen toren, die als enige de afbraak van de oude kerk had overleefd. Wrokkig keek hij naar de nieuwe kerk aan de overkant, die daar de schuld voor droeg. Tussen die twistende partijen stapten wij het plein over, dat we dwars overstaken en verlieten via de Vlaamse Steenweg. Links en rechts werd die beslopen door gangetjes met smeuïge namen zoals Voermansgang, Land van Luikstraat, Sichelgang, Roostergang, Zeehondenstraat of Naam Jezusstraat. Nu zijn deze gekasseide steegjes oases van rust in de jachtige drukte van de stad. Iets meer dan honderd jaar geleden echter leefde hier het proletariaat in erbarmelijke omstandigheden en zweetten de muren de stank van ongewassen lichamen, verschaald zaad en promiscuïteit. Was zij er zich van bewust - zo vroeg ik me af - dat zij de droom van decennia verbeten arbeidersstrijd belichaamde? Stond zij daar bij stil terwijl ze stil stond bij de etalage van winkel Amanda? Niet aan de trouwjurken op de benedenverdieping vergaapte ze zich, maar aan de levensgrote etalagepoppen die elk in een prismavormige glazen erker op de eerste verdieping hun met rijen hals- en heupkettingen behangen naaktheid uitstalden. Aan de overkant was trouwens ook een boutique met bruidskledij, die zich met de iets meer prestigieuze naam "Au Louvre" had getooid. Ze waren de winkel nog volop aan het inrichten. De mannequins droegen voorlopig enkel sluier en bruidsrok, terwijl het bovenlichaam onbedekt bleef. Ach, misschien was dat wel de bedoeling en was ik getuige van de lancering van een nieuwe trend. Prille bruidjes de tieten bloot, het leek me een aanlokkelijk vooruitzicht. Automatisch keken we elkaar aan. Ze zag zichzelf door mijn grage. "Kom" gaf ze mij de hand en trok me mee.

We waren bij de Papenvest aanbeland. Het muziekwinkeltje waar ik voor de belachelijke som van 200 BEF het programma van het Vlaams Nationaal Zangfeest van 1941 had gekocht, had de deuren blijkbaar gesloten sinds de laatste keer dat ik er voorbij was gekomen. Ze volgde de ronding van het plein om plots te worden opgeslokt door de Ooievaarstraat, nog zo een overgebleven gangetje. Halverwege het steegje was een boom aangeplant tegen de straatwand. Ongeveer een meter hoog splitste de stam zich in twee takken die elkaar omstrengelen de hoogte in waar hun liefde ontbotte in wel duizend bladertwijgen. Over de straat heen reikten zij naar de klimop op de gevel aan de overkant. We werden onder de lustboog door verder het steegje in gezogen. Het eind van de steeg kwam in zicht, afgesloten door een gietijzeren hekken. Nummer dertien had een lage massieve houten deur. Erboven was in een cartouche op de gevel in halfreliëf een zwaan aangebracht. Ze haalde haar sleutelbos te voorschijn en stapte naar binnen.

Reeds terwijl ze de inkom betrad, knoopte ze haar mantel los. Met nieuwsgierige ogen zag ik hem langs haar schouders zwaar op de grond glijden. Eindelijk kreeg ik te zien wat ze er onder aan had. Ze droeg een kort zwart naveltopje, een al even kort tartanrokje en dijkousen. Ik hunkerde naar de stroken blote huid boven haar kousen en beneden dat truitje Ze liep voor me de trap op. Enkele treden onder haar dronk ik gretig haar kuiten, de vouw van haar knieën en de omtrek van haar billen in.

Haar kamer was van een overweldigende éénvoud: ruw gepleisterde witte muren, een rond bed met zwartsatijnen lakens en boven dat bed een uitvergrote zwart-wit foto van een negerfallus. Ze draaide zich naar me toe en begon zich voor me uit te kleden. Ze was teveel vrouw om zich daarbij te verliezen in zogenaamd verleidelijke gebaartjes. Met gekruiste armen trok ze haar topje over haar hoofd vooraleer het minachtend in een hoek te gooien. Ze maakte haar rok los, stroopte haar broekje over haar benen naar omlaag en stapte eruit zonder haar schoenen af te nemen. Louter kousenbenen en hoge hakken stond ze voor me. Ik bekeek haar zoals ik nog nooit een vrouw had bekeken. Aan dat lijf van haar klopte dan ook werkelijk niets. Haar reeds smalle gelaat vervaagde haast in de achtergrond van haar wijd uitstaande kapsel, waardoor haar hoofd buitenmate groot ging lijken. Haar bovenlichaam, waaraan nauwelijks reliëf werd verleend door haar afwezige borsten, leek dan weer weg te slinken naast het brede bekken en de einderloze benen. Zoals gezegd, aan dat lichaam van haar klopte niks. Maar dan ook helemaal niks. Desondanks – of moet ik zeggen juist daarom - ademde haar lijf rauwe seksualiteit. Niet in het minst door de haast obscene manier waarop de krijtwitte afdruk van haar slip mijn ogen naar haar kaalgeschoren seks toe trok. Zij was zich bewust van de macht van haar kut. Ik kon er mijn ogen niet afhouden.

En zij kleedde mij uit met háár ogen. Toen ik op mijn boxershort na naakt was, draaide ik me om en trok de slip tergend traag over mijn strakke kont. Nauwelijks was ik uit mijn broekje gestapt of ik voelde haar nagels op mijn achterste. Ze trok mijn billenhelften van elkaar en ademde heet in mijn anus. Die adem van haar streelde me zoals geen van mijn minnaressen me ooit met handen en lippen had kunnen strelen. Ik draaide me om in haar handen. Mijn erectie staarde haar in het gezicht. Zachtjes blies ze over mijn ballen, mijn schacht en mijn eikel. Ze deed mijn geslacht hijgen in elke individuele porie.

Wellustig krulde ze haar tong om haar lippen. Ik duwde mijn bekken reeds vooruit in zoete afwachting toen ze plotsklaps overeind kwam. en recht voor me kwam staan.
Met één schrede schurkte ze een zachtzijden been tegen de baken van mijn geslacht. Even liet ze haar tepels flirten met de mijne, maar vooraleer ik haar in mijn armen kon sluiten, glipte ze tussen mijn ontgoochelde handen en gooide zich in een werveling van billen en benen met haar buik op het bed. Haar onderbenen de hoogte in stekend, liet ze de naalden van haar hakken vlijmend flitsen.
Over haar schouder en de insnijding van haar rug keek ze hoe ik naderbij kwam. De onverholen gulzigheid van haar blikken streelde mijn ego en mijn pik. Ik kwam op het bed zitten, schoof mijn knieën langs haarrechterbeen en plette mijn erectie tegen haar kuit. Ik legde mijn handen om haar fraaie enkel en streelde die met beide duimen, terwijl mijn tong een spoor van wellust likte over het glansleer van haar schoenen. Toen ik haar naaldhak in mijn mond zoog, zoog zij luid sissend lucht in tussen haar opééngeklemde tanden. Een hand kwam van tussen haar billen geslopen. Wijsvinger middenvinger ringvinger kwam zij geslopen.
Wijsvinger ringvinger spreidde ze haar seks. Wijsvinger ringvinger streelde ze haar van lust bevangen geslacht. De rood gelakte nagel van haar middenvinger liet zich in verzoeking brengen door haar anusroosje, om vrij onverwachts toch nog in haar kut te verdwijnen. Ze vingerde zich. Als in vertraagde beelden keek ik naar de éénvoud en gratie waarmee die vinger haar neukte. Haar kut was van een onwaarschijnlijke schoonheid. Nergens was zij zo mooi als hier.
Ik kwam op mijn zij naast haar liggen. Mijn handen zoenden haar billen en de luwte van haar rug. Ik zoog haar vinger uit haar venus en proefde puur vrouw op mijn tong. Ik nam haar enkel weer beet en plooide haar éne been helemaal door tot de hak zich tegen haar kut aanvleide. Toen ik met de hak haar lippen ontvouwde en haar er zachtjes mee ging neuken, kreunde ze extatisch. Haar ogen stonden glazig van geilheid. Zij streelde zich onder haar lichaam door terwijl mijn tong als een volleerd evenwichtskunstenaar over het smalle bruggetje tussen haar anus en haar venus danste. Haar blik had iets smekend gekregen.
Haar geest verengde zich tot de essentie zelf: haar orgasme. "Kom", fluisterde ze. Ik liet haar been los en schoof omhoog. Even liet ik haar billen proeven van mijn erectie. Toen penetreerde ik haar. Ze zuchtte bevrijd. Achterwaarts stotend ging haar bekken mij neuken. Ik begroef mijn tong in de schelp van haar oor, kuste haar schouders en haar hals. “Kom”

"Kom" bleef ze als in trance prevelen. "Kom", gleed ik uit haar en ging op mijn knieën zitten. "Kom" gleed ze op handen en voeten naar me toe. "Kom" plaatste ze haar ellebogen op mijn dijen. "Kom" zoende ze zich mijn ballen in haar mond. Ze maakte een vuist rond mijn pik en trok me eisend af. Mijn eikel barstte paars uit de omknelling van mijn erectie. Met lange halen streelde haar tong over heel de lengte van mijn schacht. Ze zoende mijn lul alsmaar groter alsmaar dikker. Eindelijk stulpten haar lippen zich rond mijn eikel. Porie na porie vergde haar mond mijn geslacht tot haar lippen de wortels van mijn pik de wortels van mijn zijn raakten. Haar gezicht werd beweging en haar lippen werden vloeibaar rondom mij. Ze pijpte mij naar een afgrond van verrukking terwijl ze de halve manen van haar billen verleiding liet deinen achter de wolk van haar haren. Onderhuids dansten de spieren van haar rug. Ze seinde onverzadigbare overgave. Nog vollediger wilde ze zich aan me geven. Ze wilde me overal in haar, ze wilde zichzelf vervullen van mij. Met minder nam zij geen genoegen.

Als in een droom ontdubbelde ik mezelf om achter haar plaats te nemen en haar achterlangs te nemen. Zij kon niet anders dan geneukt worden. Nooit was zij intenser vrouw geweest dan nu ze geneukt werd. Ik glimlachte naar mijn spiegelbeeld. Met alles wat hij in zich had neukte hij haar. Bij elke stoot beefden haar borsten ontroering en lachte haar mond rond mijn pik. Hij had zijn handen stevig in haar heupen, ik de mijne op haar hoofd en met mijn handen neukte ik haar mond over mijn schacht heen. Haar tong kreunde tegen mijn eikel. Ik verwisselde van plaats met mezelf want niets was me liever nu dan haar te neuken. Neuken. Telkens ik haar in het diepste van haar kut raakte, knikte haar hoofd bedrijvig ja tegen de pik van mijn andere ik. Steeds meer schaduwen leken zich uit ons los te maken en hun stijve pikken schouders hals en wangen tegen haar aan te wrijven. Ik omgaf haar met mezelf. En opeens was zij er niet langer. Mond en kont gleed zij zich van zijn en mijn geslacht en leverde me uit aan mezelf. Ik was helemaal alleen met mij. Ik wilde niet langer louter Ik zijn, ik wilde Wij. Nooit had ik me zo verlaten gevoeld. Niet voor lang veel te lang. Met schrijlingse dijen spreidde ze zichzelf over mijn schoot. Bekkenwentelend liet ze zich zakken. Mijn geslacht halsreikte naar haar klieven. Op het ogenblik van de penetratie lachte ze de heeste keellach ooit. Haar tepels gingen blozen over heel haar huid. Steunend op elkaars bovenarmen keken we tussen onze lichamen in hoe ons beider bekken de aloude paringdanste. Ik vroeg en ik kreeg geen genade. Onze passie was te intens voor halfslachtige tederheid. We neukten niet om elkaar te ontzien. Ze neukte mij tot op het bot. Haar kut tempeestte over mijn pik, draaide pirouettes van vreugde rond mijn eikel. Feilloos wist ze mijn spanning te verzamelen in de groeven van haar kut. Haar billen raasden pijnlijk genot over mijn billen. Mijn handen en vingers vermenigvuldigden zich en overwoekerden haar lichaam schouders rug en kont, overwoekerden haar weerspannige borsten met strelingen en klauwen. Reeds van heel ver weg zag ik mijn orgasme oplichten in haar ogen.
We mochten dit niet langer uitstellen. We kwamen samen. En in die éne flits van herkennen stegen we een ogenblik lang boven onszelf uit, werden we één met tijd enruimte. Een ogenblik lang waren we overal en nergens. Een ogenblik lang was er geen Ik en Zij meer, maar vergaten we ons in elkaar. Een ogenblik lang was er oneindig begrijpen. Een ogenblik slechts. En toen waren we opnieuw alléén, zo verschrikkelijk alléén als alleen twee mensen samen kunnen zijn.

Ze gleed van me af op haar rug.
Ze opende zich helemaal voor me.
"Kom" fluisterde ze.
Mijn leven kapseisde