dinsdag 14 juli 2009

De postvrouw komt altijd twee keer

De eerste keer dat ik mijn nieuwe postbode zag, viel ze me letterlijk in de armen. Dat kwam namelijk zo. Op het ogenblik dat zij zich voorover bukte om de post in mijn brievenbus te glijden, trok ik de deur naar me toe om naar buiten te stapte. Zij struikelde en viel zwaar tegen me aan. Als dit was gebeurd met mijn gebruikelijke postman, een verlopen kerel met brokkelige tanden die 's ochtends nog rook naar verschaald bier en tabak, dan had ik me waarschijnlijk behoorlijk geërgerd en zijn val waarschijnlijk aan dronkenschap toegeschreven. Nu voelde ik echter de zachte boezem van een jong meisje, dat bovendien geen haast leek te hebben om zich uit mijn
omarming los te maken. Veel beter dan woorden vertelden haar lichaamstaal, haar blikken en haar blozen me dat ze me wel zag zitten. Ik had haar eigenlijk meteen kunnen uitvragen, maar god dat was zo banaal. Voor haar had ik iets origineels in gedachten.

Met behulp van de zelfontspanner nam ik een naaktfoto van mezelf, die ik door de Fnac-fotowinkel in de IJzerkruisenstraat liet ontwikkelen op postkaartformaat, aan mezelf adresseerde, frankeerde en opstuurde. Op de achterkant had ik de boodschap geschreven "What You See Is What You Get" Wat je ziet is wat je krijgt. Om te vermijden dat het kaartje in beslag zou genomen worden in het sorteercentrum, had ik de foto weliswaar "braaf" en artistiek gehouden, wat niet belette dat je er mijn hele hebben en houden op zag. De gedachte dat zij die kaart te zien zou krijgen en in hoogsteigen persoon aan me zou komen afleveren, wond me danig op. Geil mocht ik dan wel zijn, toch vroeg ik me af of ik haar niet verkeerd had ingeschat en haar met
mijn voortvarendheid niet zou afschrikken.

De dag na onze eerste ontmoeting, wachtte ik haar op met de nodige zenuwachtigheid op. Ik had me geen zorgen hoeven te maken. "Je hebt een briefkaart ontvangen", kondigde ze met een brede glimlach vol pretlichtjes aan. Ik dacht dat ik het waarom wel wist, maar het ware waarom kwam ik pas te weten toen ik de kaart in ontvangst nam. Dit was immers mijn foto niet, het was een foto van haarzelf en heel wat explicieter. Spiernaakt en wijdbeens lag ze op haar rug, terwijl ze zich met één hand vingerde en zich met de andere in haar tieten kneep. "What you see is what you get", stond achterop geschreven. "What you see is what you get", was ook wat ze
fluisterde toen ze naast me in het deurgat stapte en haar uniformbloes reeds
begon los te knopen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten